domingo, 20 de junio de 2010

Que te traiga el aire

Eres música, eres voz,
o quizás un truco de mi imaginación
¿Es la brisa o es tu voz?,
o quizás sean millones de voces
que cambian con cada estación,
y nunca llegue a conocerlas todas.
Quieta, vigilante,
como un pájaro asustado,
expectante, deseando escuchar tu voz
¡Que la traiga el aire¡
¿Cómo puedo sentir esta nostalgia tan loca?
¿Cómo te puedo querer así de esta forma?
Estoy aquí de nuevo batallando, sin aliento,
mi amor lo siento, exuberante, fiero
Los recuerdos proyectan destellos de luz
y te recuerdo con colores tan brillantes
que podría alimentarme con ellos.
Recuerdo tu olor, tu voz, tu sabor,
contigo me sentía ligera afortunada, desbordante,
nunca había sentido tan intenso,
nunca había amado tanto y sin esfuerzo,
un beso tuyo podía trasportarme al cielo.
Todos los puntos de referencia queridos
debieron darse la vuelta para desearnos buena marcha,
ahora estas tan lejos, mi recuerdo es tan dulce
y desesperado que duele atrayéndome hacia la nostalgia,

pero voy adquiriendo conciencia de que no es cierto,
que me has dejado un presente negro y vacío,
como si me hubieses cegado.
A veces oigo un repiqueteo apresurado,
como gotas de lluvia sobre las hojas,
como la rociada de la mañana,
Y lucho por ignorarlo, por continuar.
¿A dónde me llevara este hilo dorado y frágil de la memoria?
Lucho por no olvidar balanceándome entre recuerdos y oscuridad
¡Que te traiga el aire¡ Si te olvido, si te dejo ir
¿Cómo vas a encontrar el camino para regresar?

No hay comentarios:

 

pagina wed delcurso

blog antonia blog juana blog mimi blog shaun blog isaac blog tristan blog isabel blog fran blog de alicia blog de carmen blog tablaito blog ofe blog de andres blog maribel blog juan carlos Ir a Google ir a andres ir a sierradelanieves.es ir a casarabonela ir a tablaitomazarines ir a kira ir a panete-chata ir a gatilla ir a fran ir a tristan ir a shaun ir a juan carlos ir a isaac